GESCHIEDENIS

Bij feestelijke gelegenheden droegen de Grieken een hoofdkrans van mirte. (Myrtus communis). Mirte werd ook gebruikt als hoofdkrans voor bruiden, redenaars en overledenen.

De mirtekrans werd zo veel gebruikt, dat er in Athene zelfs een kransenmarkt was. Overledenen kregen overigens ook hoofdkransen van selderij en rozemarijn opgezet.

Tegenwoordig worden in bloemenwinkels nog steeds kransen gemaakt. Het betreft doorgaans decoratieve kransen in allerlei vormen en maten. Daarnaast worden er ajourkransen ( kransen geheel vol gestoken met bloemen) en rouwkransen gemaakt. Bij de rouwkransen bestaat alleen de toef uit bloemen. Tot slot zijn er de lauwerkransen die ook nu nog voor huldigingen worden gebruikt.

De lauwerkrans, gewijd aan Apollo, God van de zon en de creativiteit, is het Griekse eerbetoon dat het meest tot de verbeelding spreekt.

De Romeinen namen de kransvorm over om hun generaals en soldaten te decoreren. De hoogste onderscheiding was een krans van eikenbladeren, die van

moed en vaderlandsliefde getuigde. Met de toename van macht en welvaart van het Romeinse rijk werden de kransen van natuurlijke eikebladeren geleidelijk aan vervangen door gouden en deze vormden de hoofdtooi van de keizers. In deze tijd worden kransen of ringen nog altijd gebruikt voor ceremoniële gebeurtenissen.

Lauwerkrans                                     Ajourkrans